پیش بسوی همبستگی سراسری علیه نظم سرمایه داری حاکم در ایران
یکسال از آغاز خیزش پرشکوه مردم ستمدیده و به جان آمده ایران میگذرد. یک سال پر از فریاد برای آزادی و عدالت. فریاد «زن، زندگی، آزادی» فریاد زنان و مردانی بود که خواهان عدالت و برابری در جامعه بودند. کارگران با شعار «کار، نان، آزادی، اداره شورایی» به میدان آمدند. فریاد عدالت خواهی فریاد تمامی اقشار و طبقات ستمدیده بود: از بازنشسته ها و کارگران گرفته تا معلمین، دانش آموزان، دانشجویان، معلولین، ، تا زنان و مردان و کوئیرها و اقوام محروم و سرکوب شده جامعه. همگی با شیوه ها و امکانات خود به این جنبش عدالت خواهی پیوستند و از ستم هایی که بر آنان رفته سخن گفتند. از نابرابری ها در جامعه سخن گفتند، از ضرورت تحصیل رایگان و علیه کالا سازی آموزش و پرورش سخن گفتند، از نابودی محیط زیست توسط چپاولگران و جنایت کاران حاکم سخن گفتند. علیه نظامی که جز فقر و محرومیت چیز دیگری برایشان به ارمغان نیاورده سخن گفتند. علیه استبداد و تحمیق فرهنگی و اشرافیت قرون وسطایی و اشاعه مردسالاری و پدرسالاری در جامعه سخن گفتند. اما پاسخ رژیم جنایتکار فاشیسم مذهبی چیز دیگری نبود بجز به گلوله بستن معترضین و بازداشت و زندانی کردن آنان.
جمهوری اسلامی نامی است برای یک نظام سرمایه داری چپاولگر و فاشیست مذهبی که تنها هدف خود را چپاول هرچه بیشتر تمام منابع کشور و به بردگی کشاندن مردم میداند و در این راه حاضر به هر جنایتی نیز هست. خیزش عدالت خواهانه مردم ایران نه فقط علیه حجاب اجباری بلکه علیه همه انواع سرکوب ها، علیه استثمار کارگران تا مرز بردگی، علیه نابود سازی منابع طبیعی و زیست محیطی، علیه کار کودکان، علیه بی حقوقی اقوام تحت ستم کشور، علیه قوانین مردسالار و پدرسالار است.
مردم ایران خواهان اداره کارگاه ها و کارخانه ها توسط کارگران، اداره مدارس توسط آموزگاران و دانش آموزان، اداره دانشگاه ها توسط استادان و دانشجویان، اداره مراکز خدماتی و بیمارستان ها توسط کارکنان آنها و اداره مراکز زیست و شهرها و روستاها توسط ساکنان آنها هستند.
نبرد مردم در ایران مورد حمایت بسیاری از نهادهای مردمی و مردم عدالت خواه در غرب قرار گرفت، حال آنکه دولت های سرمایه داری غرب همزمان در پی معامله و سازش با مستبدین حاکم در ایران بودند. دولت های سرمایه داری غرب نه تنها در ایران به دنبال رژیم دیکتاتوری مطلوب خود هستند بلکه مدافع رژیم های دیکتاتوری فاسد ولی مطلوب خود در خاورمیانه، آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا میباشند تا از طریق آنها در غارت منابع طبیعی و استفاده از نیروی کار ارزان و بی حقوقی که تا سطح بردگی تنزل داده شده اند، شریک شوند.
ما خواهان آزادی و عدالت و برابری برای تمام آحاد جامعه هستیم، ما خواهان آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا هستیم. ما خواهان جامعه ای آزاد هستیم که در آن هر کس به اندازه استعدادش کار کند و به اندازه نیازش سهم برد. ما خواهان مدیریت مستقیم مردم از پائین ترین سطح جامعه چه در مراکز تولیدی و چه در مراکز کار و زیست دیگری هستیم.
جمهوری اسلامی سرمایه داری ایران نابود باید گردد!
زنده باد آزادی! ـ زنده باد سوسیالیسم!
شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران ـ استکهلم